Toen ik tien jaar oud was overleed mijn broer Erik van elf plotseling. Het was een enorme schok en een groot verlies voor ons gezin. Het verdriet om het gemis en de lege plek in ons huis en onze familie is altijd gebleven!

In de jaren die volgden kreeg ik een groeiende interesse in alles wat met de dood te maken had. Ik heb als kind altijd sterk het gevoel gehad niet betrokken te zijn geweest bij het afscheid van Erik en zijn uitvaart.

Afscheid nemen en rouwen doet iedereen, jong of oud op zijn of haar eigen manier en het is fijn als iedereen daar de ruimte en de gelegenheid voor krijgt.

 

 

 

 

In de jaren na mijn middelbare schooltijd werkte ik in een aantal uiteenlopende branches en voor meerdere werkgevers.Veel geleerd en mooie ervaringen opgedaan, maar toch altijd het gevoel gehad iets te missen.Het werken voor en met mensen en het maken van echt contact was een van die dingen. Uiteindelijk de stap gezet om diverse opleidingen te gaan volgen met betrekking tot de uitvaart en om te scholen.

Nu al langere tijd erg blij dat ik de keuze heb gemaakt om te gaan werken als overledenenverzorger.

Mensen voor een laatste keer kunnen en mogen verzorgen is erg mooi en dankbaar om te doen. De laatste verzorging is een belangrijk element in het rouwproces.
Ondanks het verdriet kan het ook fijn zijn als nabestaanden mooie herinneringen met je kunnen delen.

Op een rustige manier neem ik iedereen mee in de stappen van de verzorging. Ik bied een luisterend oor en sta naast en achter de familieleden en nabestaanden.
Vanuit persoonlijk verlies en uit eigen ervaring weet ik hoe fijn en belangrijk dat is.

Omdat niemand het alleen kan en we allemaal betrouwbare en goede mensen om ons heen nodig hebben, werk ook ik samen met anderen. Met een team van professionele, warme, oprechte en empatische collega’s verzorgen wij ieders dierbare professioneel en met passie!

Hartelijke groet Arjan